Τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) του Μιχάλη Pichler περιέχουν 44 μεταμορφώσεις ενός ποιήματος του Καβάφη.

Μερικά από τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) εξερευνούν τη σελίδα ως δισδιάστατο χώρο. Αλλα παίζουν με τις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις μορφοποίησης του Word, όπως το ΠΛΑΓΙΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ή το ΕΝΤΟΝΟ. Στη συνέχεια του βιβλίου, τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) διχοτομούνται, διπλασιάζονται, αντικατοπτρίζονται, αντιστρέφονται και περιστρέφονται. Κάνουν πολυάριθμα "εσωτερικά αστεία" με αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες και συγγραφείς. Εξερευνούν την προσαρμογή του υλικού στο χώρο παρουσίασής του, συγκεκριμένα στην τυπογραφική και εκδοτική του διάσταση.

Όταν προσεγγίζουμε την ενσάρκωση ενός κειμένου εντός του πλαισίου μιας συγκεκριμένης σελίδας, οθόνης ή βιβλίου, και όχι εντός ενός μεταφυσικού κενού, τότε μπορούμε να μιλάμε για την ποιητική με όρους τρυφερότητας προς το υλικό (Materialzartlichkeit). Η υλοποίηση ιδεών ανατρέπει τελείως τη δήθεν αποϋλοποίηση της τέχνης (dematerialization of art) ή της λογοτεχνίας. Μία τέτοια υλοποίηση ιδεών σε σελίδες επιμένει ότι ένα κείμενο δεν είναι αδιάφορο προς την τυπογραφική πραγματοποίησή του. Το μέσο που ενσαρκώνει ένα κείμενο δεν είναι ουδέτερο, αόρατο ή διαυγές.

Στα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) η γλώσσα σμιλεύεται, λαξεύονται ελάχιστες, απειροστές διαφορές. Αυτές οι παραλλαγές ενθαρρύνουν διπλές και πολλαπλές συγκριτικές αναγνώσεις. Μεταστρέφοντας τον Rilke, ο Πίχλερ απαιτεί: "Πρέπει να αλλάξεις την ανάγνωσή σου" (Du musst dein Lesen andern). Ή, με άλλα λόγια, όπως ήδη ήξερε ο Ulises Carrion, Η νέα τέχνη δημιουργίας βιβλίων (The New Art of Making Books) συνεπάγεται μια νέα τέχνη ανάγνωσης βιβλίων.