...Ναι, ο Μπούνιν είναι σκληρός, σχεδόν ανελέητος. Αλλά συνάμα γράφει για τον έρωτα με τρομερή δύναμη. Ο έρωτας για εκείνον είναι μια πολύ ευρύτερη και πλουσιότερη έννοια από ό,τι η συνήθης εντύπωση για τον έρωτα. Ο έρωτας για τον Μπούνιν σημαίνει συνένωση με όλη την ομορφιά και με όλες τις πολυπλοκότητες του κόσμου: είναι οι νύχτες, ο ουρανός, η αιώνια βουή του ωκεανού, τα βιβλία και οι συλλογισμοί, με άλλα λόγια ό,τι υπάρχει γύρω μας. Το τοπίο του Μπούνιν είναι τόσο ακριβές, πλούσιο, τόσο γεωγραφικά ποικίλο και συνάμα τόσο γεμάτο από λυρική δύναμη, ώστε δεν επιτρέπεται να μιλήσουμε γι αυτό εν συντομία. Αυτό το θέμα απαιτεί ιδιαίτερη συζήτηση. Ο Μπούνιν χειριζόταν τη ρωσική γλώσσα με εκπληκτική τελειότητα. Την ήξερε τόσο καλά, όσο μπορεί να ξέρει μονάχα ένας άνθρωπος που αγαπάει ατελείωτα τη χώρα του. Η γλώσσα του Μπούνιν είναι απλή, ενίοτε πολύ λακωνική, ακριβής, αλλά συνάμα πλούσια και μεστή ως προς τον ήχο: από τον πάλλοντα χαλκό της τελετουργικότητας ως τη μέγιστη διαφάνεια του νερού της πηγής, από τη ρυθμική καθαρότητα ως τις αποχρώσεις εκπληκτικής τρυφερότητας, από τον ελαφρύ σκοπό ως τις αργές βροντές. Στον τομέα της γλώσσας ο Μπούνιν είναι μαιτρ σχεδόν αξεπέραστος! Όπως κάθε μεγάλος συγγραφέας, ο Μπούνιν στοχαζόταν πολύ την ευτυχία. Την πρόσμενε, την αναζητούσε, και όταν την έβρισκε, τη μοιραζόταν γενναιόδωρα με άλλους ανθρώπους...