Ειρήνη Οντόγκ Κατωπόδη Αυτό ήταν Όλο

Κωδικός: 192

Περιγραφή για Αυτό ήταν Όλο

Βιώνουμε τις ζωές μας σαν να μην έχουν τέλος, αφήνουμε τον χρόνο να περνά άσκοπα, μέσα σε σιωπές και, όταν έρχεται η στιγμή του απολογισμού, η μετάνοια δεν έχει τη δύναμη να μας λυτρώσει. Αυτή είναι η ιστορία δύο ανθρώπων, που θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μας. Δύο νέων που άφησαν τον έρωτά τους να σβήσει, πνιγμένοι στον εγωισμό τους. Που πλήγωσαν την ψυχή και το σώμα τους, αρνούμενοι ν’ αφήσουν τις καρδιές τους ελεύθερες, να επιτρέψουν στο στόμα τους να εκστομίσει αλήθειες στη σωστή στιγμή. Και όταν φάνηκε να δημιουργείται γι’ αυτούς μια δεύτερη ευκαιρία, ένα μίσος, που δεν τους αφορούσε, έδρασε καταλυτικά. Η μοίρα όμως, μυστήρια και γενναιόδωρη, είχε κάνει τους δικούς της υπολογισμούς για παλιούς και νέους πρωταγωνιστές… Η ιστορία της Ειρήνης Οντόγκ-Κατωπόδη ξεκίνησε να γράφεται όταν στα μάτια της μια έκρηξη, όπως αυτή που περιγράφει στις σελίδες της, ήταν μάλλον ένα εύρημα που θα εξέλισσε την ιστορία της, παρά μια ζοφερή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που κάνει ακόμα πιο έντονη την υπενθύμιση ότι αξίζει να ζούμε για τις στιγμές, να μιλάμε όταν πρέπει και να μην αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς που κάποια στιγμή θα κληθούμε να πληρώσουμε. Απoσπάσματα από το βιβλίο Πυκνοί καπνοί, ασφυξία, στάχτες, αίμα… Ανάμεσα στη σκόνη και στους καπνούς, ανοιχτά μάτια τρυπούν τον χώρο. Ζωντανοί-νεκροί δίπλα σε ματωμένες σάρκες. Παιδικά δάχτυλα σφηνωμένα σ’ ένα τόπι. Λευκές πορσελάνες, θρύψαλα. Κομματιασμένα τραπέζια. Βελούδα που στάζουν αίμα. Σπασμένα κόκκινα τούβλα, πολύχρωμα γυαλιά. Όλεθρος. Ταινία τρόμου. Το πέρασμα του Σατανά. Δίπλα σ’ ένα ανθρώπινο μέλος μια παιδική κούκλα συνεχίζει να χαμογελά, περιγελώντας την ευμετάβλητη ανθρώπινη φύση. Μια ματιά που προδίδει λατρεία, ένα ταξίδι στο παρελθόν, μια παγωμένη στιγμή στον χρόνο… Σιωπή… Το σώμα της γυμνό πάνω στο χειρουργικό κρεβάτι. Κρύωνε. Δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην άνιση μάχη με το άψυχο και παγωμένο μέταλλο του κρεβατιού. Ο χώρος γύρω της λευκός, με πόρτες δεξιά και αριστερά. Μυρωδιά αντισηπτικού και βάμματος ιωδίου πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Μόνη. Που και που καμιά νοσοκόμα να βγαίνει από μια πόρτα και να μπαίνει σε μια άλλη, χωρίς να της δίνει σημασία. Από κάποιον κλειστό χώρο, φωνές και γέλια. Από κάποιον άλλο, εντολές γιατρών και κλαγγές εργαλείων. Πάγωνε. Τώρα, όμως, το κρυστάλλινο μπολ είχε ελάχιστες καραμέλες. Είχε γευτεί λαίμαργα και αδίστακτα τις περισσότερες. Τουλάχιστον έτσι ένιωθε. Πάνω στη μεγάλη της λαχτάρα, δεν είχε δώσει την απαραίτητη σημασία στη γεύση της καθεμιάς. Τις είχε καταβροχθίσει με βουλιμία. Πέντε-έξι είχαν απομείνει στο μπολ.

Αγορά Αυτό ήταν Όλο

Επισκέψου το κατάστημα Εκδόσεις Ιβίσκος για να δεις περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες για το Αυτό ήταν Όλο. Για αγορά του Αυτό ήταν Όλο πρέπει να επισκεφτείς το κατάστημα Εκδόσεις Ιβίσκος.